Perege naar O Cebreiro

Vandaag moesten we de col de piedrafita over. Het is de enige doorgang vanuit Castilie naar Galicie. We moesten deze dag een bergrug overbruggen van neer dan 1300 meter. Het dal waar we door heen moesten was smal en werd gebruikt voor de camino van oudsher, een weg, die vroeger de enige weg was en een nieuwe snelweg. We konden dus relatief rustig de tocht naar O Cebreiro maken. Het werd een prachttocht en zeker het laatste deel, doch deze tocht werd opnieuw verstoord door regen en zeker tijdens de klim hetgeen het een en ander nog moeilijker maakte. Alvorens met de klim te beginnen hebben we ons eerst moed ingedronken met een kopje koffie in Vega de Valcarce.Daarna ging de weg omhoog en omhoog over kleine weggetjes en over smalle paadjes, die door de regen glibberig en glad waren geworden. De plaatjes werden steeds mooier, doch door de regen is er niet altijd van gekomen omn de nodige foto´s te maken.In Laguna de castilla, het laatste dorp van Castilie hebben we opnieuw een kopje koffie genomen om de laatste horde te nemen. In de middag kwamen we boven bij de kerk van O Cebreiro aan. O Cebreiro is de eerste plaats in Galicie. Op deze plaats bestaan al sinds mensenheugenis opvangcentra voor de pelgrims.O Cebreiro kent zijn eigen wonder. Dat wonder vond plaats rond 130o toen een inwoner in een vliegende storm de berg opliep om naar de mis te gaan. De pastoor die niet erg gemotiveerd was zei dat hij de moeite niet had hoeven te doen, waarna de hostie in vlees veranderde en de wijn in bloed. De miskelk uit dit verhaal wordt nog in de kerk bewaard. Isabel van Castilie heeft getracht om deze kelk mee te nemen maar de paarden weigerden om verder te lopen dan Pereje. Dit zag ze als een teken van God en vervolgens schonk ze de kerk de reliekschrijn waarin de kostbare kelk nu bewaard wordt. In deze kerk hebben we onze families en kennissen nog maar eens bedacht middels het opsteken van een kaars. We hebben onze intrek genomen in een hostal in O Cebreiro genaamd Venta Celta. We waren zo door en door nat dat we een warme kamer wilden hebben. Onder ons speelde tijdens de namiddag een spanjaard niet onverdienstelijk op een doedelzak. Om 19.00 uur de mis bijgewoond in de voormelde kerk en daarna eten waar we weer een aantal bekenden tegenkwamen. We lagen vroeg op bed gezien de vermoeienissen van de dag.
Jos en Gerard